مرحله ساخت
این همه در سال 1173 آغاز شد.
دوسطح اصلی برج پیزا، در حالی که ساختمان در سال 1185 به سطح سوم و فراتر از آن منتهی شد، ساختار شروع به تسریع نمود. در سال 1185 معمار متوجه شد که در سال 1185 معماری متوجه لایه نازک شده است، در محل انتخاب شده برای حمایت از چنین ساختاری بزرگ بیش از حد ناپایدار بود.
ساخت و ساز برج پیزا تقریبا یک قرن به دلیل جنگ های پیزا با شهر همسایه فلورانس متوقف شد. کار دوباره در 1272 آغاز شد و چهار طبقه با یک زاویه تغییر یافته به مقادیر قبلی ساخته شده بودند، اما برج عقب پیزا در جهت بلندتر قرار داشت. در سال 1284 ساختمان دوباره متوقف شد، زیرا پیزا توسط جنوا در جنگ دیگری فتح شد. در سال 1370، برج، اکنون هشت طبقه و 200 فوت ارتفاع، به طور رسمی تکمیل شد.
مشکل
کارشناسان بر این باورند که آیا لاغر به علت غرق شدن مشکل زمین و یا در واقع اثر طراحی شده توسط معماران است.
با این حال، آزمایشات در قرن بیست و یکم ثابت کرده اند که این تمایل پس از ساخت و ساز آغاز شد. مطالعه خاک های زیرزمینی نشان داد که یک ماده رسوبی بین لایه ای است که توسط آبهای زیرزمینی شسته شده است.
بنیاد برج پیزا در سال 1173 ساخته شد که عمدتا از سنگ مرمر و آهک ساخته شده بود؛ برج در یک گودال دایره ای، حدود 5 فوت عمق، بیش از زمین ساخته شده از خاک رس، شن و ماسه و پوسته ساخته شده است.
علت لاغر به دلیل واکنش کامپوزیت رس، شن و ماسه و پوسته هایی است که برج ساخته شده است. این مخلوط خاک در سمت جنوب فشرده تر است، اما در طول سال ها به عنوان افزایش شیب، برج پیزا غرق شد و شروع به چرخش کرد، و موجب حرکت شمال به سمت سطح می شود.
راه حل
ساختار برج پیزا به دو دلیل اصلی منجر شد: شکست ساختاری سنگ تراشی شکننده و فروپاشی به علت شکستن زیر خاک در اطراف پایه ها. راه حل جدیدی که در این زمینه پیش می آید با نصب یک وزنه ای حدود 660 تن در سمت شمالی پایه برج به منظور جلوگیری از چرخش. شکست خورد. سپس، در سال 1995، انجماد کابل های فولادی و انجماد خاک زیرزمینی مورد آزمایش قرار گرفت، اما این باعث شد که لاغر شود.
بعدها، دانشمندان و مهندسین متوجه شدند که استخراج خاک کلید بازگرداندن شیب به شرایط پایدار بود. خاک از دو لایه ی زمین استخراج شد: لایه ی بالایی از خاک های شنی و دومین رس رسوبی. نظریه این بود که در حالی که خاک حذف شد، فشردگی زمین افزایش می یابد و رس آن را تقویت می کند و پایه قوی تر را فراهم می کند.
این دریل خاک را از داخل یک پوشش بدون اعمال بر روی عناصر دیگر یا خارج از آن استخراج می کند. حفره حفاری پس از آن که مته به عقب می افتد و خاک حل می شود، به آرامی بسته می شود، تشکیل یک گهواره ای که برج را به صورت کوچک به سمت شمال حرکت می دهد.
با استفاده از این روش، مهندسین به عقب به سمت مرکز به 20 اینچ کاهش یافته اند، به جایی که در سال 1838 بوده است. بالای برج اکنون بیش از 13 فوت از مرکز است.
درس یاد گرفته است
پله ها مهم ترین و مهم ترین بخش هر ساختمان هستند - می تواند موفقیت یا شکست کامل پروژه را تضمین کند. اگر چه مشکل چرخش حل شده است، اما این یک مشکل است که می تواند بر روی پروژه های مختلف تأثیر بگذارد. در اینجا چند نکته برای مقابله با خاک های نرم وجود دارد:
- هنگام ساختن خاک های نرم، ممکن است ضروری باشد که از نقطه نرم و خالی کردن یک نقطه عمیق بکشید.
- خاک نرم را با خاک مناسب جایگزین کنید که ظرفیت باربری مشخص شده در طراحی را تولید می کند.
- پایه بزرگتر را بسازید و آن را با فولاد اضافی (در بتن های بتنی) تقویت کنید.
- اگر نوع خاك زیر مناسب باشد، از پانكاری اصطكاك یا پانل باربری استفاده كنید.
- هنگامی که ترانشه ها کشف شده اند، زمین را سیل کنید و سپس به طور کامل فشرده شوید. این شیوه معمول، انعطاف پذیری را بهبود می بخشد و خاک را به طور قابل ملاحظه ای پایدار تر می کند.
- یک مخلوط خاک / سیمان را تزریق کنید. این فرآیند نیاز به چهار بخش اصلی از تجهیزات دارد: یک ماشین حفاری برای پیشروی دوغاب برای طراحی عمق؛ یک بوته یا مخزن برای مخلوط کردن دوغاب سیمان؛ یک پمپ برای فشار دادن دوغاب به دستگاه حفاری، و ابزار تخصصی برای مخلوط کردن دوغاب سیمان با خاک در محل.
- از georecaps استفاده کنید تا مؤثر باشد برای کاهش فشار زیر سطح ترافیک.
هر پروژه منحصر به فرد است و به ترکیب متفاوتی از تکنیک ها نیاز دارد، بسته به نوع مواد مورد استفاده، نوع ساختار و شرایط خاص خاک در هر مورد. در نظر داشته باشید که مقررات و کدهای مورد نیاز باید در هر شرایطی برآورده شود.