یک شرکت عمومی (گاهی اوقات به عنوان یک شرکت دولتی برگزار می شود) معمولا یک شرکت است که سهام سهام ( شرکت سهامی ) را منتشر می کند. در یک شرکت عمومی، سهام برای عموم قابل دسترس می باشد. سهام در بازار آزاد از طریق بورس سهام معامله می شود.
یک شرکت خصوصی یک شرکت سهامی است که سهام آن سهام عادی در بازار آزاد معامله نمی شود اما توسط چند نفر در داخل نگهداری می شود.
بسیاری از شرکت های خصوصی نزدیک هستند، به این معنی که سهام تنها توسط چند نفر برگزار می شود. اما برخی از شرکت های بسیار بزرگ خصوصی باقی مانده اند. کارگیل (تولید کننده غذا) بزرگترین شرکت خصوصی در ایالات متحده است. برخی از نمونه های آشنا از شرکت های خصوصی عبارتند از:
- فیله مرغ
- مریخ شرکت (شرکت آب نبات؛ فکر می کنم میله های مریخ)
- مزرعه دولتی (و سایر شرکت های بیمه دیگر)
- دل (رایانه)
- سوپرمارکت Publix (در جنوب شرقی)
مزایا و معایب یک شرکت دولتی و یک شرکت خصوصی
هر دو شرکت خصوصی و شرکت های دولتی نیاز به داشتن یک هیئت مدیره، یک نشست سالیانه ، برای نگهداری پرونده ها و نگه داشتن فهرست سهامداران و دارایی های آنها دارند. اما بین اینکه چگونه یک شرکت دولتی و یک شرکت خصوصی کار می کند، تفاوت های بزرگی وجود دارد.
شرکت های خصوصی می توانند شرکت ها، LLC ها یا مشارکت ها باشند، اما اگر می خواهید شرکت خصوصی خود را به صورت عمومی بپذیرید، تقریبا قطعا نیاز به یک شرکت دارید.
بسیاری از کشورها دارای محدودیت در مالکیت LLCs هستند، بنابراین بسیار دشوار است که عمومی LLC را بپذیریم.
یک شرکت خصوصی می تواند تصمیم به تبدیل شدن به یک شرکت عمومی، اما برای یک شرکت دولتی آسان نیست که بخواهد خصوصی شود. همانطور که گفته شد، "رفتن به تاریکی"، مستلزم آن است که سهام به صورت بازپرداخت و به دنبال فرایندهای نظارتی باشد.
از آنجایی که شرکت های دولتی به فروش عموم می پردازند، این شرکت ها مقررات و مقررات بسیاری را برای محافظت از سرمایه گذاران، از جمله مقررات اوراق بهادار و بورس اوراق بهادار (SEC)، تحت پوشش قرار می دهند. گزارش های سالانه باید عمومی و اعلامیه های مالی باید به صورت سه ماهه انجام شود.
شرکت های دولتی نیز تحت تعریف تحت نظارت عمومی هستند. یعنی فعالیت های آنها و قیمت سهام تجزیه و تحلیل می شود و فعالیت های مدیران و اعضای هیئت مدیره مورد بررسی قرار می گیرد. جلسات سالانه ممکن است توسط مطبوعات حضور داشته باشد و هر کسی که تنها با یک سهم سهام بتواند حضور یابد.
شرکت های خصوصی از اندازه ناشناس استفاده می کنند. هیئت مدیره ممکن است کوچک و شناخته شده به یکدیگر باشد. گاهی همه سهامداران در هیئت مدیره هستند. تصمیم گیری می تواند نسبتا سریع انجام شود و هیئت مدیره می تواند به سرعت در حال تغییر شرایط.
ارزش هر سهم در یک شرکت عمومی شناخته شده است، بنابراین خرید و فروش سهام آسان تر است. ارزش سهام در یک شرکت خصوصی ساده نیست و برای سهامداران خصوصی شرکت ممکن است برای فروش سهام دشوار باشد. به طور کلی، ارزیابی این شرکت برای شرکت های دولتی آسان تر است.
مزیت بزرگ داشتن یک شرکت عمومی این است که سرمایه گذاری سهام توسط تعداد زیادی از مردم به اشتراک گذاشته شده است.
این است که سهامداران زیادی وجود دارند، نه فقط چند نفر. بدهی یک شرکت باید پرداخت شود، اما سهامداران در صورت ورشکستگی مجبور به پرداخت نمی شوند.
چگونه یک شرکت خصوصی تبدیل به یک شرکت عمومی می شود
بسیاری از شرکت ها به عنوان شرکت های خصوصی شروع می شوند. کسب و کار شروع به کوچک شدن می کند، اغلب به عنوان یک تجارت خانوادگی، و اعضای خانواده و چند مشاور معتقدان از هیئت مدیره و سهامداران تشکیل می دهند. همانطور که شرکت رشد می کند، نیاز بیشتری به بودجه برای گسترش دارد. در یک نقطه خاص، این شرکت ممکن است تصمیم بگیرد که این منابع را از منابع سهام (سهام سهام) به دنبال داشته باشد تا بدهی های بیشتری را دریافت کند. این زمانی است که یک شرکت خصوصی تصمیم می گیرد که عمومی شود.
با گذشت زمان، با رشد شرکت ها، آنها نیاز به پول بیشتری برای گسترش بازارها دارند؛ توسعه، تولید و فروش محصولات جدید، استخدام کارکنان بیشتر، و اضافه کردن به ساختار سرمایه خود را با ساختمان های جدید.
این گسترش معمولا نیازمند سرمایه گذاری های جدید است، بنابراین شرکت "عمومی می شود".
عمومی شدن شامل یک فرایند پیچیده از عرضه سهام برای فروش به عموم مردم می شود، بنابراین یک شرکت عمومی ایجاد می شود. شما ممکن است اصطلاح "IPO" را شنیده باشید. این کوتاه است برای ارائه اولیه سهام سهام. پروسه IPO می تواند چندین سال و پول زیادی صرف کند. این فرآیند همچنین می تواند از هیئت مدیره و مدیر اجرایی دور باشد.