معیار نقدی، تعریف نقدینگی، و فرمول نسبت نقدی چیست؟

روش های مختلف ایجاد نرخ های نقدینگی نتایج مختلفی تولید می کنند

نسبت پول نقد یکی از سه روش رایج برای ارزیابی نقدینگی شرکت است که توانایی پرداخت بدهی های کوتاه مدت آن است. هر سه این روش مربوطه نسبت به دارایی های کوتاه مدت شرکت تا بدهی های کوتاه مدت خود را محاسبه می کنند. در اینجا برای مقاصد مقایسه، فرمولها برای همه سهم هستند:

سه ضریب نقدینگی

نسبت نقدی = (نقدی + اوراق بهادار قابل فروش) / بدهی های فعلی

نسبت سریع = (نقدی + اوراق بهادار قابل فروش + بدهی) / بدهی های جاری

نسبت جاری = (نقدی + بازرگانی اوراق بهادار + بدهی + موجودی) / بدهی های فعلی

هر سه مؤلفه ی مشابهی دارند، "بدهی های فعلی" و هر سه عبارتند از: "پول نقد + اوراق بهادار قابل فروش" در شمارنده. تفاوت بین آنها این است که نسبت پول نقد، دقیق تر و محافظه کارانه تر از سه، اجازه می دهد که تنها مایع ترین دارایی ها - پول نقد و اوراق بهادار قابل فروش - به عنوان دارایی های جبران شده در برابر بدهی ها، در حالی که هر دو نسبت فعلی و نسبت سریع دارایی های دیگر نیز در برابر بدهی ها حساب می شود.

نسبت نقدی نسبت به نسبت سریع

علاوه بر دارایی هایی که در حال حاضر نقدی هستند و یا قادر به تبدیل شدن به پول نقد در یک یا دو روز هستند، نسبت سریع نیز اجازه می دهد که بدهی ها در میان دارایی های کوتاه مدت آن شمارش شود. اهمیت افزودن بدهی به واجد شرایط بودن دارایی های کوتاه مدت تا حدی بستگی به شرایط خاص کسب و کار دارد.

یک کسب و کار معتبر می تواند به طور منظم بدهی های خود را در یک دوره کوتاه مدت - ده روز، به عنوان مثال - از مشتریان پایدار مالی پایدار را جمع آوری کند. این تاریخ جمع آوری سریع بدهی ها بدین معنی است که خطر کمی وجود دارد - برخی از خطرها، قطعا، اما نه زیاد - به اضافه کردن به دارایی های کوتاه مدت معادله دارایی است که در واقع در مالکیت شرکت نیست.

فرض منطقی این است که به زودی خواهد بود.

با این وجود، بحران های اقتصادی در سراسر جهان می تواند به سرعت شکل بگیرد، به طوری که در انفجار بازار سهام در سال 1929 به شدت کاهش یافت. در چنین شرایطی نادر و شدید، می توان تفاوت معنی داری بین نسبت پول نقد محافظه کارانه و نسبت سریع نسبتا ضعیف وجود داشت. در واقع، این تفاوت - شامل گنجاندن بدهی ها در میان دارایی های کوتاه مدت - در جریان بحران مالی 2007-8 موضوع شد. شکست برخی از شرکت های بزرگ برای پرداخت وعده داده شده به دیگران پس از بحران آغاز شد، کمک به فروپاشی قدیمی ترین و به طور گسترده ای احترام کارگزاران و فروپاشی نزدیک بسیاری از کسب و کار، به ویژه در صنعت خودرو، که جان سالم به در ... دولت آنها را از زمانی که تهدید به شکست کردند، بیرون راند.

نسبت نقدی نسبت به نسبت فعلی

نسبت جاری به سه ضمانت قابل قبول در نسبت سریع - پول نقد، اوراق بهادار قابل فروش و بدهی ها - چهارم: موجودی.

باز هم، اهمیت این بستگی به جهت هر دو اقتصاد عمومی، سلامت کلی کسب و کار شرکت و مهمتر از همه، کسب و کار خاص شرکت است.

موجودی، بدون نیاز به گفتن، شامل دارایی هایی است که هنوز به فروش نرسیده است. چرا آنها نیستند؟ اگر موجودی جریانهای قابل پیش بینی کالا را از طریق تامین کنندگان از طریق شرکت به مشتریان خود نشان دهد، فکر می کنم فهرست موجودی غذا در رستوران است و سپس خطر اضافه ممکن است قابل توجه نباشد. اگر موجودی کالا از یک صنعت غیر قابل پیش بینی باشد - به عنوان مثال صنعت مد، ممکن است غیرمستقیم به عنوان کالاهای دارایی که ممکن است به سرعت به فروش برسد، به آرامی فروخته شود، به آرامی با تخفیف فروخته شود یا شاید هرگز فروخته نشود.

نسبت ارزش نقدی چقدر مفید است؟

اگر یک شرکت در معرض ورشکستگی قرار گیرد، استفاده از نسبت پول نقد، که هیچ چیز در مورد جمع آوری بدهی های شرکت و یا توانایی شرکت در حرکت موجودی فرض نمی شود، ممکن است واقعی ترین از سه نسبت نقدینگی باشد.

به همین دلیل، وام دهندگان گاهی از نسبت نقدی استفاده می کنند تا بدانند که بدترین حالت ممکن است.

به طور کلی، با این حال، اکثر تحلیلگران از نسبت پول نقد استفاده نمی کنند. نه تنها به این معنی است که یک خطر خطرناک است که نسبتا غیر معمول است، بلکه ارزش پول نقد و اوراق کوتاه کوتاه را نیز به ارمغان می آورد. تا زمانی که چیزی را با پول نقد انجام ندهید، توانایی کمی برای تولید یک معقول را ندارید. در برخی از محیط های اقتصادی، اوراق بهادار قابل فروش کوتاه مدت حتی با کاهش واقعی ارزش ناشی از تورم هماهنگی ندارد. شرکتی که پول نقد بسیار بالایی دارد و اوراق بهادار کوتاه مدت با وجوه سنگین وزن دارد، بعید است که بسیار سودآور باشد.