آنچه من از داشتن یک رستوران در قسمت دوم یاد گرفتم

قسمت 2 - اعتبار و یا معجزات را به پرداخت صورتحساب اعتماد ندارید

بخشی را بخوانید

قسمت دوم: اعتبار را برای پرداخت صورتحساب نپذیرید

اعتبار شیب لغزنده است. با استفاده از مسئولیت پذیری، می تواند یک ابزار ارزشمند برای مدیریت هزینه های روزانه برای اداره یک رستوران باشد. اعتبار می تواند در قالب یک کارت باشد، یک پسوند توسط فروشندگان (مانند پرداخت یک هفته پس از تحویل غذا) یا یک وام خاص. در صنعت رستوران، پیش از رکود، شرکت های زیادی امیدوار بودند که وام بر اساس یک درصد از فروش در آینده باشد.

پس از اینکه ما از اعتبار شخصی خود برای پرداخت صورتحساب استفاده کردیم و اعتبار ما را با فروشندگان تحمیل کردیم، به یکی از این شرکتها تبدیل شدیم. نرخ بهره بسیار بالاتر از یک بانک سنتی یا وام تجاری کوچک بود. این یک مشکل سریع برای یک مسئله بزرگتر بود که ما از تایید آن خودداری کردیم. ما پول بیشتری از دست دادیم، و ما نمیتوانستیم این راه را قرض بگیریم. همراه با عقب نشینی در صورتحساب ها، ما در برابر مالیات هایمان قرار گرفتیم، که فقط مشکلاتی را که در گذشته داشتیم، پیچیده کرد. به جای قرض دادن و پرداختن چیزهای دیر، ما باید حقوق و دستمزد را بیشتر کاهش دهیم، ساعتها بیشتر کار کردیم (از زمان انجام چهار کودک کوچک در خانه). ما نباید به ایده پرداخت پول از طریق یک آخر هفته شلوغ، یک تابستان مشغول، فصل تعطیلات شلوغ، تکیه کرد. اگرچه ما فصول شلوغ داشتیم، هرگز به اندازه کافی برای پوشش دادن تلفات در میان نبود. ما باید از وام دهندگان خود برای تثبیت پرداختها با بهره کمتری استفاده کنیم یا از یک مشاور مالی حرفه ای درخواست مشاوره کنیم.

در عوض ما سر خود را در شن و ماسه نگه داشتیم و امیدوار بودیم که یک نوع معجزه در رستوران اتفاق بیفتد و ما خودمان را در سیاه پیدا کنیم.

بدانید که چه زمانی باید بسته شود

مانند هر رابطه ناکارآمد، ممکن است دشوار باشد که بدانیم چه موقع از آن خارج می شویم و چه زمانی به راه رفتن برویم. آخرین رستوران ما باید حدود دو سال قبل از آنکه در واقع انجام داد بسته شود.

این باعث می شود که ما احساس خستگی و پول زیادی داشته باشیم. اگر کارهایی را که می توانید برای سود انجام دهید، انجام داده اید، اما به طور مداوم در قرمز هستند، ممکن است زمان برای بستن فروشگاه باشد. به همین دلیل است که من به مردم می گویم که در ابتدا فکر می کنم در مورد مالیات زیاد و سخت است. اگر شما مجبور به بستن هستید، می خواهید آن را بدون از دست دادن خانه خود به وام دوم و یا صدها هزار دلار در تجهیزات رستوران که ارزش آن را از لحظه ای که نمایشگاه را ترک کرد، بیرون بیاورید. بستن یک تصمیم آسان نیست، اما بسیار راحت تر از آن است که توسط بانک تعطیل شود.

اگر احساس بدی در مورد بسته شدن داشته باشید، به یاد داشته باشید که در شرکت خوب هستید - گوردون رامزی و بابی فلی، تنها چند سرآشپز مشهور هستند که رستوران هایی را بسته اند که عملکرد خوبی نداشته اند. پائولا دین رستوران خود را با برادرش، غذاهای دریایی و Oyster House عمو بوبا و Emeril Lagasse تعطیل کرده است. البته، صاحب رستوران معمولی از این افراد مشهور، البته پول است. Emeril و Paula مجبور به درخواست بیکاری بعد از بستن نشدند. بابی و گوردون نگران نباشید (به هر حال فکر نمی کنم) در مورد چگونگی پرداخت این دومین وام مسکن در خانه خود زمانی که رستوران آنها بسته است.

اگر در مورد باز کردن هوشمندانه (تامین مالی احتیاطی، هزینه مسئولیت و غیره) هوشمند باشید، بسته شدن یک رستوران نباید فاجعه آمیز باشد. و اگر شما می خواهید، شما را در موقعیت خوبی قرار می دهد تا مجددا رستوران را باز کنید.

دفعات بازدید: قسمت 3 - یک رئیس خوب باشید