نحوه اداره حساب های اعتباری و سرمایه گذاری شما در حساب های دریافتنی
همه کارهای کوچک، اعتبار ندارند. در عوض، آنها تمام فروش خود را به صورت نقدی انجام می دهند. در بسیاری از موارد، این به فروش و مشتریان آنها مربوط می شود، زیرا مانند آن یا نه، ما در یک جامعه اعتباری زندگی می کنیم. اگر یک تامین کننده نیاز به قرار دادن یک سفارش بزرگ از یک شرکت داشته باشد، این تامین کننده ممکن است مبلغی برای پرداخت آن در همه موارد نباشد. این سفارش به شرکت دیگری می رود، مگر اینکه کسب و کار کوچک شما اعتبار را گسترش دهد. کسب و کارهای کوچک با یک تجارت مواجه می شوند. آنها باید هزینه های اعطای اعتبار را در برابر مزایای افزایش فروش تعادل کنند.
اکثر شرکت های کوچک دارای دو نوع مشتری هستند. آنها مشتریان B2B دارند یا مشتریان تجاری اعتباری دارند. اعتبار تجاری به سادگی اعتبار را برای دیگر بنگاه ها گسترش می دهد. کسب و کارهای کوچک نیز دارای مشتریان B2C یا مصرف کننده اعتبار مصرفی هستند که عمومی هستند.
چه چیزی سیاست اعتباری را برای یک شرکت ایجاد می کند؟
اگر یک شرکت یک تجزیه و تحلیل هزینه / سود و تصمیم گیری بسیار مهم را برای گسترش اعتبار به مشتریان خود، انجام دهد، باید روش هایی برای اعتبار و جمع آوری حساب ها ایجاد کند.
معمولا سه بخش از خط مشی اعتباری خوب وجود دارد:
- شرایط فروش
شرایط فروش برای یک مشتری اعتباری مشخص کنید که چگونه شرکت محصولات یا خدمات خود را به فروش می رساند. آیا شرکت نیاز به فروش نقدی دارد یا اعتبار را گسترش خواهد داد؟ این تصمیم از طریق تجزیه و تحلیل اعتبار و تعیین اینکه چه کسی باید اعتبار بدهد، انجام می شود.
اگر کسب و کار کوچک تصمیم به دادن اعتبار به یک مشتری، آن را باید برای ایجاد شرایط. این اصطلاحات شامل دوره اعتبار و تخفیفی است که شما تصمیم به ارائه به مشتری با دوره تخفیف می دهید.
شرایط فروش ممکن است اینگونه باشد: 2/10، net 30. این به این معنی است که شما مشتریان خود را با تخفیف 2٪ در صورت 10 روز پرداخت می کنید. اگر آنها تخفیف را دریافت نکنند، صورتحساب آنها 30 روز است.
- تجزیه و تحلیل اعتبار
هنگام تعیین خط مشی اعتباری، یک شرکت تعیین می کند که چگونه اعتبار مصرف کنندگان و کسب و کار را تأمین می کند. آنها از روش های متعددی برای انجام این کار از جمله کشیدن گزارش های اعتباری ، ارزیابی اعتبار 5C و امتیاز اعتبار استفاده می کنند.
- سیاست جمع آوری
اگر یک شرکت تصمیم خود را برای ارائه اعتبار به مشتریان خود، تصمیم بگیرد، باید یک سیاست جمع آوری شده برای نظارت بر حساب های اعتباری خود استفاده کند. اکثر شرکت ها از دو روش استفاده می کنند. آنها از دوره جمع آوری متوسط و برنامه های سالیانه دریافتی استفاده می کنند .
میانگین دوره جمع آوری (ACP) به صاحب کسب و کار اجازه می دهد که چند روز به طور متوسط طول بکشد تا حساب های اعتباری را جمع آوری کند. صاحب کسب و کار می تواند ACP را با سایر شرکت های صنعت و ACP از سال های دیگر مقایسه کند. ACP به صاحب کسب و کار اطلاعات زیادی را برای کار از آن می دهد. اگر ACP در حال افزایش است، مالک صاحب کسب و کار باید اقدام به جمع آوری تسریع بیشتری در حساب های اعتباری خود داشته باشد.
برنامه سالانه دریافت قرضه یک ابزار ارزشمند است. شما می توانید در یک نگاه ببینید که چه تعداد از حساب های اعتباری شما دیر است و چند نفر به دلیل نقض غیرقابل قبول محسوب می شوند. بین برنامه سالانه و ACP، مالک یک کسب و کار نسبتا آسان تر از حساب های اعتباری خود مراقبت می کند و هرگونه مشکلی را که ممکن است بر جریان نقدی شرکت تأثیر بگذارد قبل از وقوع آن برطرف کند.