زمان سفر در مقابل زمان مسافرت
به طور کلی، وقت صرف سفر توسط کارکنان برای فعالیت های مرتبط با کار باید پرداخت شود. مسافرت این است که به وظایف کارمند و زمان سفر رفت و آمد (سفر بین خانه و محل کار) پرداخت نمی شود. زمان سفر می تواند شامل هر دو سفر محلی و سفر به دور از خانه.
زمان سفر در مقابل زمان مسافرت
رفت و آمد به عقب و جلو کار می کند. همه (حداقل هرکسی که در خانه کار نمی کند) به کار می رود.
زمان مسافرت زمان شخصی است، نه زمان کسب و کار. IRS اجازه نمی دهد که کسب و کار را به عنوان هزینه های تجاری کسر زمان رفت و آمد و کارکنان را نباید برای زمان مسافرت پرداخت می شود.
وزارت کار (DOL) در مورد کارکنانی که وسایل نقلیه ارائه شده توسط کارفرمایان را اداره می کنند، بحث می کند. DOL زمان صرف شده در سفر خانگی به کار توسط یک کارمند در یک وسیله نقلیه ارائه شده توسط کارفرما یا در فعالیت های انجام شده توسط یک کارمند که مربوط به استفاده از وسیله نقلیه برای رفت و آمد، به طور کلی "ساعت کار می کند" نیست و، بنابراین، مجبور نیست که پرداخت شود.
در اینجا یک قاعده احتمالی ممکن است: اگر سفر خود را مجاز می دارید، صرف نظر از اینکه کارمند مسافرت می کند (ماشین، قطار، اتوبوس و غیره)، زمان سفر باید پرداخت شود.
مسافرت برای کارمندان ساعتی پرداخت می شود
پرداخت به کارکنان برای زمان سفر محلی فقط برای کارکنان غیر متقاضی (ساعتی) قابل اجرا نیست، بلکه به کارکنان (کارکنان حرفه ای یا مدنی) معاف نیست. کارکنان معاف از حقوق برای کار خود، و نه ساعت کار می کنند.
مثالهای سفر: پرداخت یا پرداخت نشده؟
- یک کارمند هر روز از هر خانه کار می کند. شما از او می خواهید که در راه خود متوقف شود و برگردان را برای جلسه کارکنان بردارید. این زمان رانندگی پرداخت نمی شود. زمان رفت و آمد به کار هرگز زمان پرداخت نمی شود؛ زمان برای متوقف کردن نوشیدنی ها "اتفاقی" است برای رفت و آمد و بخشی از کار کارمند نیست.
- شما از یک کارمند می خواهید برای رانندگی به یک فروشگاه در زمان کار برای گرفتن شیرینی برای جلسه دفتر. اگر کارمند این سفر را در ساعات کار معمول انجام دهد، باید پرداخت شود.
- یک LPN (پرستار حرفه ای مجاز) برای یک مرکز پرستاری کار می کند و بین دو محل این مرکز به عنوان کارگردانی می شود و مراقبت از بیماران در هر دو مکان را فراهم می کند. زمان سفر روزانه او باید در پرداخت او باشد زیرا او در حال مسافرت نیست، بلکه سفر بین مکان های کاری است.
پرداخت حقوق کارکنان برای گذراندن وقت از خانه
کارکنانی که برای اهداف کسب و کار به محل دیگری سفر می کنند، مورد دیگری هستند. به طور کلی، شما باید کارمندان را برای مدت زمان صرف شده تحت کنترل و زمان خود پرداخت کنید که آنها نمی توانند صرفنظر کنند. بنابراین اگر کارمند از Cleveland به Pittsburgh برای یک سمینار دو روزه در جهت شرکت سفر می کند، باید بخشی از وقت کارمند جبران شود.
در مورد کارکنان دستمزد ، پرداختن برای زمان سفر مسئله ای نیست، چرا که کارکنان مزدبگیر برای این کار پرداخت می شود نه برای ساعات کار. با این وجود، پرداخت هزینه سفر کسب و کار ممکن است در مورد یک کارمند ساعتی مشکلی ایجاد کند.
پرداخت هزینه سفر برای اقامت یک روزه یا شبانه پیچیده است.
برای کسب اطلاعات در مورد موارد خاص زمان سفر که بر تجارت شما تاثیر می گذارند، با نزدیکترین دفتر منطقه وزارت کار ایالات متحده تماس بگیرید. شما همچنین می توانید با وکیل استخدام برای بحث در مورد این مسائل تماس بگیرید.
پرداخت هزینه سفر
علاوه بر پرداخت هزینه کارکنان برای سفر، شما باید هزینه های خود را برای سفر . وزارت کار برای بازپرداخت هزینه های سفر نیازی ندارد، اما اگر شما بخواهید آنها را به سفر بپردازید، معقول است که کارمندان را بپردازید. هزینه های سفر به کسب و کار شما کاهش می یابد و کارکنان می توانند هزینه های سفر غیرقابل پرداخت را کسر نمایند. اگر کارکنان مسافرت های تجاری و شخصی را با هم ترکیب می کنند، شما باید بخشی را که مرتبط با کسب و کار است، مرتب کنید و تنها هزینه های آن را پرداخت کنید.
مقررات دولتی برای پرداخت حقوق کارکنان
برای بررسی اینکه آیا قوانینی وجود دارد که ممکن است قوانین فدرال را عوض کنند، با اداره کار دولتی خود چک کنید.